Een dag uit het leven van een bezorger. Een van de belangrijkste schakels uit ons systeem, zijn de bezorgers. Aangezien veel fitnessapparaten vrij groot en zwaar zijn, worden veel apparaten voor de klanten bezorgd en eventueel gemonteerd. Dit doen we voor zowel huur- als koopapparaten en kan zelfs direct naar de verdieping worden getild, zoals de slaapkamer of de zolder. Vandaag neem ik je mee ‘op de bus’.
Het is vrijdagochtend 27 juli 2018. Er heerst een stilte op straat, het is nog vroeg, maar toch voelt de lucht als een warme deken. De nog laaghangende zon prikt voorzichtig tussen een sluier van wolken door waar de laatste buien van vannacht wegtrekken. De stilte wordt verstoord door wat droge bladeren die over het asfalt waaien.
Erik staat al bij de Fitshop bus te wachten. We hadden toch om 6:30 uur afgesproken, denkt hij? Plots hoort hij het geluid van een benzinemotor die even naar de 5000 toeren doortrekt. Daar komt Ricardo gelukkig aan. Hij stapt gauw uit, terwijl hij een veeg pindakaas uit zijn mondhoek weghaalt en de laatste hap brood doorslikt. “Sorry, ik moest even tanken”, zegt Ricardo. “Uit je eigen broodtrommel zeker?”, zegt Erik gauw terug.
De Fitshop bus staat gelukkig al klaar, want die was gisteravond al geladen met alle bestellingen voor vandaag. Het belooft vandaag een warme dag te worden. Snel lopen Erik en Ricardo nog even naar de kantine voor een kop koffie to go en een extra flesje water voor onderweg. “Ah, de vaatwasser doet het gelukkig weer”, terwijl Erik een mok onder de automaat zet. Met de huidige hittegolf is wat extra drinken goed bruikbaar en gelukkig heeft de planner een korte route gemaakt tot circa 14:00 uur. Wel zo prettig als je met 34 graden halverwege de dag weer terug op de zaak kunt zijn.
“We moeten nu wel echt gaan, de eerste klant verwacht ons al om 7 uur”, roept Erik. Ricardo loopt gauw achter Erik aan en checkt of ze alles hebben. Routeblad, pinautomaat, mobiele telefoon, tankpas, check! “Okay lets go”, roept Ricardo terwijl hij achter het stuur gaat zitten. Rustig rijdt Ricardo het terrein af en Erik stelt de Tomtom in. Ze vertrekken altijd vanuit Bodegraven. Vandaag gaat de route richting Amsterdam. Maar gelukkig zijn er weinig écht zware apparaten en een paar ‘ophalers’.
Terwijl Ricardo de N11 opdraait krijgt hij ook de steun van de vrouwelijk stem van de navigatie. “Voeg in op de N11 en volg de weg voor 2 km.”
“We hebben een makkelijk opwarmertje vandaag”, zegt Ricardo. Vanuit de huur is er een huurovereenkomst opgezegd en mogen de jongens eerst een BX60 hometrainer ophalen. Gelukkig is het niet druk op de weg vanwege de zomervakantie en zo’n 35 minuten later rijden ze de betreffende straat in Amstelveen in. Behendig stuurt Ricardo de bus achteruit op de oprit van de klant, zo hoeven ze niet onnodig ver met het apparaat te lopen. De klant doet al open met een pot koffie in de hand. “Iemand een bakkie?”
“Fijn dat jullie zo vroeg konden komen, dan kan ik zometeen direct door naar mijn werk. Wat een warmte trouwens he!?” zegt mevrouw. “Nou inderdaad”, bevestigt Erik terwijl hij een scheutje melk aan zijn koffie toevoegt. Ricardo hoeft nog geen koffie en pakt even door. “Ik rij die BX60 wel vast naar buiten zegt hij.” Hij kantelt hem makkelijk en rijdt hem op de transportwieltjes zo naar de bus toe. Hij loopt terug naar de voordeur en nipt ook een slok van zijn koffie die voor hem klaarstaat. “Is de hometrainer goed bevallen, mevrouw?” “Ja, heel fijn jongens. Ik ben geopereerd aan mijn knie, dus ik had deze hometrainer nodig voor revalidatie. Fijn dat ik op die manier rustig wat kon bewegen, zonder dat ik de deur uit hoefde.”
Erik knikt instemmend terwijl hij zijn laatste slok koffie opdrinkt. Ze bedanken voor de koffie, geven de klant een kopie van de ophaalbon en vragen nog om een handtekening als bevestiging van het ophalen. “De borg ontvangt u binnen een week op uw rekening”, legt Erik nog even uit en dan gaan de jongens weer naar buiten. De klant zegt de jongens gedag en kan nu zelf ook naar haar werk.
Erik klapt de deuren van de bus open en samen met Ricardo tilt hij de hometrainer gemakkelijk in de bus. Erik loopt naar de voorkant van de bus en stelt vast de navigatie in op het volgende adres, terwijl Ricardo met een spanbandje de hometrainer vast zet. Een minuutje later kruipt hij weer achter het stuur. “Op naar de volgende!”
Erik belt vast de volgende klant dat ze onderweg zijn en er wel binnen een half uurtje zijn. De volgende klant woont in De Pijp. “Uhm, een crosstrainer zometeen. Een EX70 uit doos inclusief montage en hij moet naar verdieping, zie ik.” Leest Erik voor van de volgende bestelbon. Ricardo stuurt de bus half op de stoep. “Hier is het al, kijk maar, daar is huisnummer 15. Deze moet naar verdieping toch? Misschien krijgen we wel een fooi vanwege de warmte?” “Ja, wie weet” stemt Erik in. “Doe jij de bus vast open, dan bel ik wel even aan” zegt Erik.
Amsterdam heeft altijd wat meer rumour, maar toch is het nog stilletjes in deze wijk op een vrijdagochtend tijdens de zomervakantie. Bij het uitstappen wordt de stilte verbroken door twee meeuwen die vechten om een appel.
Erik loopt voor het raam langs en zwaait al naar de man die op de bank zit. De man doet open “Ah, fijn dat jullie er zijn jongens. Ik ben zo benieuwd naar de crosstrainer!” “Fijn dat u zo enthousiast bent, ik weet zeker dat hij gaat bevallen. Waar wilt u dat hij komt te staan?” “Op de eerste verdieping graag, kom maar, dan laat ik de kamer even zien.” “Ah, een mooie rechte trap, dat maakt het al makkelijker. Komt goed!”
Erik en de klant kijken vast even boven, terwijl Ricardo de doos vast naar buiten schuift. Hij pakt een ‘hondje’, zo’n plankje op vier wieltjes, en zet deze achter de bus. Voorzichtig kantelt hij de doos rechtop op het hondje en kan hem op die manier vast zelfstandig naar de voordeur rollen. Ricardo loopt over het tuinpad naar de voordeur met de doos en ziet Erik en de klant weer naar de voordeur komen. “Gaat dat lukken?” vraag de klant. “Hij weegt dan wel 97 kg, maar komt goed hoor meneer”, vult Ricardo aan. “Wooow, 97 kg de trap op? Wauw!”
Inmiddels is het buiten al 29 graden, terwijl het amper na 8 uur ’s ochtends is. Het zweet gutst al over de voorhoofden van de jongens, maar ze weten dat als ze even doorpakken en voldoende drinken ook weer snel genoeg naar huis kunnen. Erik pakt de zware kant van de doos en Ricardo de lichte kant. Ricardo loopt als eerste de trap op terwijl Erik de doos van onder af om hoog duwt. Per drie treden gaat het gestaag en gelukkig zitten er geen bochten in deze trap. Eenmaal boven wordt de doos gemakkelijk weer rechtop gekanteld, gedraaid en kantelen ze hem door de juiste kamer in. “Zal ik wat drinken pakken, jongens?” vraagt de klant. “Nou graag, dan beginnen wij vast met monteren.” roept Ricardo.
Het gemakkelijke is dat al het benodigde gereedschap bij het apparaat zit, maar Erik tovert nog een extra imbussleutel uit zijn broekzak. Dan gaat het extra snel. Even de tekening erbij en de armen van de crosstrainer goed kijken welke links en welke rechts moet. Maar zo’n 40 minuten later kan de stekker al in het stopcontact. “Roep jij de klant even voor de uitleg, dan zet ik hem vast aan.” zegt Erik.
De klant komt naar boven en is blij dat het geregeld is. “Fijn mannen, precies zoals ik het in gedachte had.” “Ik zal nog even kort met u doornemen hoe het werkt meneer.” legt Erik uit. Na de korte uitleg is het tijd om in te pakken. Ricardo loopt vast al het karton naar beneden, terwijl Erik de leeg gedronken glazen even naar beneden brengt. Een laatste check of alle spullen, afval en gereedschap mee is. De klant geeft de jongens een hand en drukt dan Ricardo nog een briefje van 10 euro in zijn hand. “Wel samen delen hé en doe rustig aan met de warmte jongens.” Ricardo en Erik geven elkaar een knipoog en groeten de klant.
Op naar de volgende! Wordt vervolgd.
Soms valt het tilwerk mee en kun je de lift gebruiken. In combinatie met de transportwieltjes verplaats je het apparaat vervolgens moeiteloos naar elke gewenste ruimte.